To mu je relativno brzo donelo i popularnost i znatan novac, ali i probleme sa zabranama, hapšenjima i sudovima, te siromaštvo i ranu smrt od predoziranja. Iako je i "Leni" (šest nominacija za Oskara, najbolja glavna ženska uloga Valerie Perrine u Kanu) poput "Kabareta" (1972) ili "All That Jazz" (1979) osvojio mnoga značajna priznanja, Boba Fosa se najčešće nije tretiralo kao iznimnog filmskog autora, nego ponajviše kao neobičnog i relativno uspešnog redatelja sa tri vrlo zanimljiva, ali ne i potpuno vrhunska filma, dok je puno poštovanje stekao prvenstveno kao sjajan koreograf (a ponekad i plesač), i to čak više u pozorištu nego na filmu. To je ipak nepravda, jer i "Leni" otkriva autora sa potpuno osmišljenim filmskim izrazom koji je do kraja dosledno proveden. Film je strukturiran kao pseudo dokumentarac u kojem nakon smrti Lenija Brusa o njegovoj karijeri i znatno manje o njegovom privatnom životu govore njegova supruga striptizeta Honejy (V. Perrine), majka Sali Mar (J. Miner) i njegov menadžer Stanlej Bek (S. Beck). Fose se opredelio za efektnu crno-belu fotografiju (sjajni snimatelj Brus Surtes) sa mnogo krupnih kadrova u kojima je često osvetljeno lice prema tamnoj pozadini, što je sjajnim tumačima glavnih uloga Dastinu Hofmanu i Valerie Perine omogućilo da ostvare vrlo dojmljive i životne interpretacije koje su znatno podigle vrednost celine filma.