Carica Jang
Princess Yang Kwei-fei / Yôkihi
, 1955., Japan, Hong Kong, 98 min.
Hej! Trebamo i tvoju ocenu
Hm... Čini se da ti je pre ocenjivanja potrebna... - prijava :).
Zato smo ljubazno otvorili boks u gornjem desnom delu stranice. Da se ne mučiš.
Godine 1955. sa uspehom prikazana u konkurenciji festivala u Veneciji, odlična istorijska romantična drama slavnog japanskog reditelja Kendžija Mizogučija (Legenda o Ugetsuu, Intendant Sanšô, Gospođica Oju) izuzetno je uspešna slobodna adaptacija drevne kineske legende o visokom carskom savetniku Jangu Guifeiju.
Kina tokom 8. veka, u vreme vladavine dinastije Tang. Dok car Huan Zong (M. Mori) tuguje za pokojnom suprugom, članovi porodice Jang žude za sticanjem društvene i političke moći i na dvoru i u glavnom gradu. Nakon što im propadne pokušaj ubacivanja jedne od ćerki u carevo okruženje, porodica Jang organizuje posebnu dobrodošlicu za visokog gosta, uticajnog generala An Lušana (S. Jamamura).
Prilikom posete porodici Jang general Lušan primeti i njihovu daljnju rođaku, ljupku Kvei-fei (M. Kjô) koja naporno radi u kuhinji. Uočivši devojčinu lepotu i sličnost sa pokojnom caricom, general Lušan ubrzo organizuje predstavljanje Kvei-fei na dvoru, znajući da car neće moći da odoli privlačnoj devojci. Tako se uistinu i dogodi, te ona uskoro postane princeza Jang Kvei-fei. No sve će se ubrzo zakomplikovati kad porodica Jang počne da zloupotrebljava novostečenu moć i raskošno živi na trošak ionako porezima preopterećenog stanovništva. Rastuće nezadovoljstvo među stanovništvom generala Lušana će motivisati na pripremanje vojnog udara, zbog čega će car biti prisiljen žrtvovati Kvei-fei...
Reč je o prvom od dva filma koje je veliki Mizoguči, pored Jesudž ira Ozua i Akire Kurosave najvažniji japanski reditelj svih vremena, realizovao u boji, a drugi je iste godine snimljena "Legenda o klanu Taira". I u ovom je slučaju reč o maestralno režirano, izuzetno sugestivnom, impresivno stilizovanom i naglašeno emotivnom delu u kom je Mizoguči pokazao izuzetan senzibilitet u profilisanju likova i njihovih intimnih drama. Autora i ovde najpre zanimaju suptilni osećaji i intimne ljudske priče, sa naglaskom na njihove duhovne dimenzije i moralističke motive, a posebna je pažnja posvećena oslikavanju kompleksnog odnosa cara i mlade princeze.
Rafinisani vizualni stil, izuzetna poetičnost, efikasna upotreba scenografije i kostimografije, baš kao i impresivne kolor-fotografije Kôheidža Sugijame (Legenda o Gendžiju) sa dugim vožnjama kamere, teodlične muzike Fumija Hajasake (Sedam samuraja) koja dodatno podcrtava emotivnost i dramatičnost zbivanja, karakteritsike su dela koje nose odlične glumačke interpretacije.