Sve to stvorilo je izuzetno napetu političku situaciju: odnosi između dela oficira s jedne, i Vlade i Dvora s druge strane, krajnje su napeti. Istorijski deo priče prati rasplet tih odnosa, koji će kulminirati hapšenjem grupe oficira na čelu sa pukovnikom Dragutinom Dimitrijevićem Apisom, iza čega će uslediti tzv. Solunski proces u kojem će veliki broj oficira i ostalih zaverenika biti osuđen na smrt ili dugogodišnju robiju. Priča dalje prati događaje na frontu, ulogu srpske vojske u proboju Solunskog fronta te situaciju nakon oslobođenja zemlje; stvaranje Kraljevine Srba Hrvata i Slovenaca, pa sve do smrti kralja Petra I Karađorđevića 1921. godine, kad završava jedna era u vladavini dinastije Karađorđević, ali i celokupnoj srpskoj istoriji. U središtu dela priče koja je plod autorove mašte, su dve porodice - Pavlović i Ristić - i one simbolizuju dva pola srpskog društva te epohe. Pavlovići - Nemanja, Irina i njihov sin Vuk (Boris Komnenić, Branka Pujić i Dušan Matejić) - su stara beogradska porodica, ugledna i nekada imućna, u kojoj su se osnovne vrednosti, čast i poštenje, prenosile s generacije na generaciju i predstavljale osnovu njihovog života, poslovanja, uopšte ophođenja. Kao takvi predstavljaju vrstu koja pripada nekim prošlim vremenima, koja polako izumire, ne snalazi se u novim okolnostima, kada se poslovni uspesi baziraju na korupciji, zakulisnim igrama poltičkim vezama - okruženje u kojem se Ristići - Dimitrije, Milica, Jelena i Stefan (Dragan Vujić Vujke, Jana Ilić, Tamara Šustić i Stefan Radonjić) - snalaze kao ribe u vodi.