Bitka za Haditu

U novembru 2005. godine, američki su marinci pali u zasedu iračkih pobunjenika u Haditi i jedan je vojnik poginuo. Odgovor marinaca koji su preživeli bio je stravičan: masakrirali su dvadeset i četvero Iračana, civila, među kojima je bilo žena i dece. "Battle for Haditha" veran je prikaz tog tragičnog događaja, koji je skandalizovao svet. U vojnim izveštajima taj je masakr bio prešućen, sve dok u javnosti nije otkriven zahvaljujući video snimcima jednog studenta. Marinci nisu porekli događaj, ali su na vojnom sudu izjavili da su postupali u skladu sa službenom procedurom i naredbama.

Film je snimljen kao da je reč o dokumentarcu, čak nema ni najavne špice s imenima glumaca, i ni po čemu se ne može prepoznati da su likovi glumci kojima su podeljene uloge, a da sam film nije nastao beleženim stvarnih događaja na licu mesta, i to bez ikakve pripreme, s kamerom koja se tu slučajno našla. Impresivan postupak koji na najbolji način svedoči o prikazanom događaju nastavak je tradicije "you are there" filmova: autor ništa ne objašnjava i ne iznosi svoj stav, nego gledaoc učestvuje u dešavanjima koliko god mu to dopušta granica koju postavlja filmski medij.

Zajedno s kamerom, pratimo tri grupe ljudi, protagoniste tragičnog događaja, u samo 24 sata: vod marinaca, predvođenih kaplarom Ramirezom (E. Ruiz); pobunjenike Ahmada (F. Flajeh) i Džafara; te jednu haditsku porodicu, nevinu žrtvu i jednih i drugih. Iako ne zauzima stranu, Brumfildov se stav, naravno, iskazuje samim snimanjem filma. Marinci nisu prikazani kao "loši momci", naprotiv, pre masakra vidimo ih u sitauacijama u kojima izuzetno čovečno postupaju prema stanovništvu. Da apsurd bude strašniji, kaplar Ramirez, koji je najodgovorniji za akciju, najosjetljiviji je i najčovečniji među marincima. Kako od početka pratimo pobunjenike koji pripremaju bombe, i marince koji će krenuti tim putem - napetost tokom filma raste do nepodnošljivog stepena...

Nik Brumfild (London, 1948.) svestrani je britanski filmaš, reditelj igranih i dokumentarnih filmova, scenarista, producent, montažer i snimatelj. Njegovi su filmovi angažovani i bave se nekima od neuralgičnih svetskih tema (rat, imigranti, socijalni otpadnici), a ima reputaciju filmaša provokatora.U San Sebastianu 2007. godine Nik Brumfild dobio je za ovaj film Srebrnu školjku za režiju i posebno priznanje SIGNIS. Godinu ranije bio je nominovan za Zlatnu školjku i osvojio je nagradu Solidarnost za film "Ghosts", igrani film o ilegalnom ulasku Kineskinje u Veliku Britaniju. Još 1981. godine zapažen je njegov dokumentarac "Soldier Girls", za koji je osvojio BAFTU. Posebno je zanimljiva nagrada "Amnesty International" za dokumentarac "Aileen: Life and Death of a Serial Killer" (2003). Nik Brumfild bio je poslednji koji je pre njenog smaknuća razgovarao s Ailin Karol Vurnos, prostitutkom koja je u državi Floridi ubila sedmoricu muškaraca, a smaknuta je 2002. godine.