London, 1978. Na pogrebu olimpijskog prvaka u trčanju Harolda Abrahamsa okupili su se njegovi prijatelji iz mladosti i mnogobrojni poštovatelji... Šest decenija ranije. Mladi Harold (B. Cross), sin židovskog doseljenika iz Litve, stiže na studij na prestižno sveučilište Kembridž, odlučan se iskazati i u akademskom i u sportskom smislu. Harold je, naime, daroviti trkač čiji je cilj učestvovanje na svetskim takmičenjima u čemu će ga podržati njegov kolega Avbrej Montag (N. Farrell). Istovremeno, trčanje je velika ljubav i Haroldova vršnjaka Erika Lidela (I. Charleson), skromnog škotskog sportaša i misionara kojemu snagu daje predanost kršćanskoj veri. Rivali na atletskoj stazi obojica se mladića počnu pripremati za Letnje olimpijske igre u Parizu 1924. pri čemu o Haroldovoj spremi počne voditi računa iskusni trener Sam Musabini (I. Holm)... Gotovo tri decenije nakon premijere sportske drame "Vatrene kočije" prva je asocijacija na film nezaboravna melodija grčkog kompozitora Vangelisa (Istrebljivač, Nestali). Priču o takmičarima na Letnjim olimpijskim igrama 1924. u Parizu prate najvećim delom dionice izvedene na sintisajzerima što je filmu podarilo svevremenski ugođaj, idealan za zaplet o neodustajanju od svojih snova. Vangelisova je partitura filmu donela jednog od ukupno četiri Oskara pri čemu su "Vatrene kočije" na svečanoj dodeli neočekivano trijumfirale ispred favoriziranih naslova "Crveni" i "Letnjikovac" osvojivši Oskara za najbolji film, najbolji originalni scenarij te za najbolju kostimografiju, delo italijanske kreatorice Milene Kanonero (Barry Lyndon, Marija Antoaneta). Redatelju Hugu Hudsonu (Grejstoke: Legenda o Tarzanu, Revolucija) kojemu je ovo nakon kratkometražnih i dokumentarnih filmova bio dugometražni prvenac. Glavne uloge tumače B. Kros (Prvi vitez) i pokojni I. Čarleson (Gandhi, Greystoke: Legenda o Tarzanu), dok su u ostalim ulogama N. Havers (Carstvo sunca), I. Holm (Peti element, Gospodar prstenova: Prstenova družina) koji je za svoj nastup nominiran za Oskara za najbolju mušku sporednu ulogu te J. Gielgud. Uz izvrsnu rekonstrukciju vremena o kojem govori i minuciozno portretiranje središnjih likova, film je najdojmljiviji u prizorima utrka i treninga savršeno praćenima Vangelisovom muzikom. U Kanu je 1981. nagradu za ulogu osvojio I. Holm, a film priznanje Ekumenskog ocenjivačkog suda. I redatelj Hugh Hudson je nominiran za Oskara (baš kao i montažer Teri Ravlings), dok od ostalih priznanja treba istaknuti tri BAFTA-e, uključujući i nagradu za najbolji film, te Zlatni globus za najbolji strani film. Primajući Oskara scenarist Kolin Veland uzviknuo je "Britanci dolaze" što se među laureatima Američke filmske akademije doista ostvarilo protekle tri decenije u nizu kategorija te su u pravu oni analitičari koji "Vatrene kočije" smatraju jednim od najboljih i najuticajnijih britanskih filmova u poslednjih trideset godina