Amelie

Amélie Poulan (A. Tatou) senzibilna je, maštovita i plaha konobarica kafe-bara "Dve vetrenjače" u Parizu, koja potpuno izolirano živi u svom svetu, uživajući u sitnim svakodnevnim radostima,kao što su  probijanja korice kreme brule kašikom ili uranjanja dlana u košaricu sa žitaricama. Izolirano detinjstvo bez majke učinilo ju je više promatračem negoli sudionikom života, te poput dobre vile, anđela čuvara ili svetice iz prikrajka bdije nad nesretnim, malim ljudima sa  Montmartra, usrećujući ih jednostavnim rešenjima. No, nikad to ne čini izravno, već nevidljivo, zaobilaznim putem. Prekretnicu u njezinu životu predstavljao je pronalazak stare kutijice iz detinjstva nekog dečaka koji je davno prije živeo u stanu u kojem je sada Amélie. Amélie želi pronaći toga nekadašnjeg dečaka, sad muškarca srednjih godina i razveseliti ga kutijicom. Nakon tog događaja, vrlo je lako pronalazila i druge ljude čije je živote bilo potrebno oplemeniti i razveseliti...

Film je bio nominiran za Oskara u kategoriji najboljeg stranog filma (uz još četiri nominacije za istu nagradu), proglašen je najboljim evropskim filmom 2002., dobio BAFTA-u za najbolji scenarij, Césara za najbolji film i režiju, te nominiran za Zlatni globus za najbolji strani film. "Amélie" je izvrstan film ne samo zato što priča začudnu priču o dobronamernom i ljupkom liku, već i zbog toga što to čini na zanimljiv način. Frenetična vizualna dinamika ublažava prezasićenu sentimentalnost i sprečava da film postane sladunjav te tako neodoljivoj romantičnoj fantaziji pruža izvrsnu ravnotežu. Iako je sanjarski element glavna komponenta, Jeunet majstorski prodire u srž svojih aktera, ne dopuštajući čak ni da jedva primetne intervencije glavne junakinje završe prebajkovito ili sa preteranim dramatskim učinkom: one su jednostavno tu i slave bezvremensku radost života.

Poput pralina u svilenkastom šuštavom papiru iz nostalgičnih prohujalih vremena kad su se još prodavale na komad, Amélie evocira duh samozatajne dobročiniteljice koja menja ljudske sudbine - Vianne iz Hallstromove "Čokolade". Film se poigrava neobičnim životnim "istovremenostima" sa  dubljom kozmičkom porukom, u slavlju mističnoga smisla života koji prolazi. Bogata humorom, maštovitošću, narativnom inventivnošću, prekrasnim vizualnim kompozicijama, "Amélie" je bajka za odrasle koja diše punim životom nekonvencionalnoga Pariza. Redatelj predstavlja alternativni Pariz - onakav kakav postoji samo u mašti romantičara, delomično starim mjuziklima, ili razglednicama s početka 20. stoljeća - mjesto na kojem čudesno buja na najneočekivanijim mestima, a sudbinsko vreba iza svakog ćoška, mesto gde odbačene fotografije dele savete, nameštaj oživljuje noću, a jedna mlada žena orkestrira nenametljiva i dražesna mala čuda.