Za Beogradskog pobednika i druge nagrade, ove godine u Glavnom takmičarskom programu nadmeće se dvadeset filmova iz Srbije, Francuske, SAD, Irana, Italije, Grčke, Slovenije, Australije, Bugarske, Brazila, Češke, Severne Makedonije, Sudana, Saudijske Arabije, Hrvatske, Danske i Kolumbije. “Ono što zasigurno ne dominira u tim izuzetno jakim autorskim filmovima jeste optimizam, no i ukoliko ga je moguće osetiti, proizvod je neosnovanih nadanja i vere u to da na kraju uvek sve bude dobro...
Junaci filmova Glavnog programa 48. Festa jesu ljudi najčešće čudnih i u manjoj meri čudesnih sudbina čija budućnost tek donekle zavisi od njih samih. Naviknuti na ograničenja koja im nameću najrazličitije društvene i porodične, tj. tradicionalne stege, junaci filmova dominantno su okrenuti uvođenju evolutivnih životnih promena radi ostvarenja krajnjeg cilja, koji najčešće ne biva dostignut,” izjavio je umetnički direktor FEST-a, Jugoslav Pantelić.
Jedan od takvih filmova, u kojima cilj ne biva dostignut, je Samo 6,5, iransko ostvarenje reditelja Saida Rustajia, koji prati Samada, pripadnika specijalnih policijskih snaga za borbu protiv narkotika, u gradu prepunom zavisnika od droge. Vrhunski iranski film o narko-dilerima, istovremeno uzbudljiv krimić ali i oštra kritika mnogo širih društvenih prilika. Najgledaniji iranski film (koji nije komedija) u istoriji ove zemlje.
Nasuprot ovom ostvarenju je australijski film Mlečni zubi, rediteljke Šenon Marfi, koji se takođe, između ostalog, bavi i pitanjem droge, ali na jedan dosta pitkiji način, budući da je u pitanju komedija. Glavna junakinja je Mila, teško bolesna tinejdžerka koja se zaljubljuje u sitnog dilera droge, što njene roditelje dovodi do očajanja. Ona pokazuje svima oko sebe kako izgleda živeti život kad nemaš šta da izgubiš. Film je prikazan u takmičarskom programu Venecije.
Prošlogodišnji festival u Lokarnu otvorio je debitantski film italijanske rediteljke Đinevre Elkan - Kamo sreće. Kritičari ga zovu pravim crowd-pleaser filmom - neočekivano zabavna, lagana, i sentimentalna priča o razvodu ispričana kroz perspektivu šestogodišnje devojčice.
Još jedan film koji ulazi u strukturu porodice je Dama herc, erotska drama rediteljke Mej el-Tuki. Glavna junakinja je Ana, briljantna i posvećena advokatica koja vodi naizgled savršen život sa mužem i njihovim kćerkama bliznakinjama. Kada njen otuđeni pastorak dođe da živi sa njima, sve jača žudnja dovodi Anu u opasnu situaciju i pokreće niz događaja koji prete da unište njen svet. Film je osvojio nagradu publike za najbolju internacionalnu dramu na Sandensu, a glavnu ulogu tumači čuvena danska glumica Trine Dirholm.
Rušenje postojećeg i formiranje novog sveta tema je koja je obrađena i u komediji Otpisan, grčkog reditelja Zahariasa Mavroeidisa; u kom Aris, neuspešni biznismen u tridesetim godinama, nalazi sklonište u domu svog dede, odavno preminulog veterana iz Drugog svetskog rata. Kada ponovo počne da se viđa sa starim prijateljima, život u konzervativnom predgrađu u kome žive generali pretvara se u poželjan nov početak.
O jednoj specifičnoj porodici u širom kontekstu govori i Monos, najuspešniji kolumbijski film iz prošle godine, u režiji Alehandra Landesa i Aleksisa Dos Santosa. Ovo ostvarenje prati osam tinejdžera-gerilaca koja živi u napuštenom bunkeru u jednoj južnoameričkoj zemlji, a kritičari ga opisuju kao psihodelični triler koji kombinuje “Apokalipsu danas” i “Gospodara muva”. Prikazan je u Berlinu i na Sandensu, gde je osvojio specijalnu nagradu žirija.
U Glavnom takmičarskom programu našla su se dva domaća ostvarenja - dugoočekivani drugi film Mladena Đorđevića, Sumrak u bečkom haustoru, i Otac Srdana Golubovića. Otac će otvoriti FEST, i to odmah nakon svetske premijere na Berlinalu.
Od regionalnih naslova očekuju nas dobro poznata imena kao što su Milčo Mančevski i njegov novi film Vrba, nagrađivani slovenački reditelj Damjan Kozole sa dramom Polusestra, kritika katoličke crkve u filmu Glas Ognjena Sviličića, i debitantska psihološka drama Mater Jure Pavlovića.